“Paqja nuk është vetëm një dëshirë, ajo është një dhuratë hyjnore dhe një arritje e bashkëpunimit të njeriut me Zotin. Rrezatimi i hirit hyjnor është një përpjekje e dhënë, e pritshme njerëzore. Përvoja e krishterë ortodokse i referohet një paqeje të shumëanshme me veten, me njerëzit tanë, me Zotin, me krijimin. Krishtlindja përmbledh në një farë në një kontekst profetik të vërtetat e mëdha, të cilat shpalosen plotësisht në jetën e Krishtit, kulmojnë me Mundimet dhe Ngjalljen dhe projektohen nga Kisha në festa të mëdha”, thekson Kryepeshkopi i Shqipërisë Anastas në mesazhin e tij për. Krishtlindje 2022.
Më në detaje mesazhi i Kryepeshkopit të Shqipërisë për Krishtlindje:
“Perëndia i paqes, Atë i mëshirës,
nga këshilla jote e madhe: “Engjëlli paqedhënës, ti na dërgove”.
(Zbritja e Krishtlindjeve)
Dëshira për paqe kohët e fundit është bërë një dhimbje, klithmë dhe lutje e përditshme e miliona njerëzve. Vuajtjet e pafundme mbretërojnë nga lufta shkatërruese, e papranueshme e Rusisë kundër Ukrainës. Në të njëjtën kohë, konfliktet ushtarake vazhdojnë në Siri, Jemen dhe në përgjithësi në Azi dhe Afrikë, ndërsa aktet terroriste janë të shpeshta në qendrat e populluara urbane perëndimore. Luftërat e formave të tjera, ekonomike, diplomatike, ideologjike, nuk kanë reshtur së prekuri botën. Dhuna dhe arbitrariteti madje përdhosën vendet e shenjta. Interesat e të fuqishmëve të ndryshëm përdorin dezinformimin si një armë lufte, për të skllavëruar mendimin dhe ndërgjegjen e shumë njerëzve.
Festimi i Krishtlindjeve jo vetëm thekson kërkesën dhe dëshirën për paqe, por zbulon edhe mënyrën se si mund të vendoset ajo. Ardhja e Shëlbuesit të botës, Jezu Krishtit, e cila përshëndetet me himnin engjëllor “Lavdi Perëndisë në vendet më të larta dhe mbi tokë paqe, begati njerëzve” (Luka 2:14), është përmbushja e profecisë së Isaisë (8. shekulli. p.e.s.): “që na lind një fëmijë, … dhe emri i tij quhet Engjëll i këshillës së madhe, këshilltar i mrekullueshëm, Zot i fuqishëm, sundimtar, princ i paqes, babai i epokës së ardhshme; … dhe i paqja e tij nuk ka kufi…” (Isa. 9:6-7).
Paqja nuk është vetëm një dëshirë, ajo është një dhuratë hyjnore dhe një arritje e bashkëpunimit të njeriut me Zotin. Rrezatimi i hirit hyjnor është një përpjekje e dhënë, e pritshme njerëzore. Përvoja e krishterë ortodokse i referohet një paqeje të shumëanshme me veten, me njerëzit tanë, me Zotin, me krijimin. Krishtlindja përmbledh në një farë në një kontekst profetik të vërtetat e mëdha, të cilat shpalosen plotësisht në jetën e Krishtit, kulmojnë në Mundimet dhe Ngjalljen dhe projektohen nga Kisha në festa të mëdha.
Në pamje të parë e kundërta e paqes shihet të jetë lufta. Jam i bindur se e kundërta e paqes është egocentrizmi, në format e tij të ndryshme, arroganca, krenaria, egoizmi, megalomania. Ai shkatërron marrëdhëniet midis njerëzve dhe kombeve dhe nxit konflikte të vogla e të mëdha. Në dritën e Lindjes së Krishtit, sqarohet gjithashtu se egocentrizmi mposhtet me dashuri dhe përulësi, të cilat janë parakushte themelore për vendosjen e paqes.
Zemra e mesazhit të krishterë është se “Perëndia e deshi aq botën, sa dha birin e tij të vetëmlindurin, që kushdo që beson në të të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme” (Gjoni 3:16). Shprehjet e dashurisë të përcaktuara nga besimi i krishterë rrezatojnë vazhdimisht përballë Jezu Krishtit dhe atyre që e ndjekin me besnikëri. Siç këmbëngul edhe Shën Maksimi rrëfimtari: “Shumë kanë thënë shumë për dashurinë, por po ta kërkosh, do ta gjesh vetëm te dishepujt e Krishtit, sepse vetëm ata kishin Dashurinë e vërtetë, mësuesin e dashurisë” (Në Dashuria, katërqind, 100).
Biri dhe Fjala e Perëndisë nuk u bënë njeri për të na dhënë një teori të përgjithshme të paqartë dashurie, por për ta zbuluar atë ndërsa jetonte mes nesh. Për të ndriçuar me dritën e theognosis të vërtetën se “Zoti është dashuri dhe ai që qëndron në dashuri në Zotin qëndron dhe Zoti qëndron në të”. (1 Gjonit 4:16). Rrezja e dritës së dashurisë përmban të gjithë gamën e virtyteve. Drejtësia, mirësia, butësia, e vërteta, parakushtet bazë për konsolidimin e paqes.
Biri dhe Fjala e Plotfuqishme dhe e pakuptueshme e Perëndisë supozon, sipas mëshirës së Tij të pafund, natyrën njerëzore, me qëllim që ta lartësojë atë në një mënyrë të paimagjinueshme për mendjen njerëzore në hyjnizimin me anë të hirit. Zoti-Njeriu erdhi si foshnjë, si një fëmijë i pafajshëm dhe me gjithë jetën dhe sakrificën e Tij, ai këshillon: “Mësoni nga unë se jam zemërbutë dhe i përulur nga zemra dhe do të gjeni prehje për shpirtrat tuaj”. (Mt 11:29).
“…Nga njohja e Zotit, të çuar në dritë…”.
Me ndjenja mirënjohjeje për dritën e mahnitshme të dijes hyjnore, që Zoti ynë Jezu Krisht na jep me lindjen e Tij, le ta lavdërojmë duke zhvilluar paqen, me veten, me njerëzit tanë, me Perëndinë dhe le të përpiqemi të jemi bashkëpunëtorët e Tij. , sipas urdhrit “Lum paqebërësit, që u thirrën këta bij të Perëndisë”. (Mat. 5:9).
Gëzuar Krishtlindjet! I qetë, me shëndet të palëkundur, Viti i Ri! Kryepeshkopi i Tiranës, Durrësit dhe gjithë Shqipërisë,
Anastas
