Fshati i vogël Seborga, i vendosur në rivierën italiane, ka kohë që pretendon statusin e një principate të pavarur. Me një popullsi prej afërsisht 300 banorësh, Seborga ka një histori unike që daton në Mesjetë, kur ishte një principatë nën juridiksionin e manastirit Benediktin të Lérins. Në vitin 1729, Seborga u përfshi në territorin e Sardenjës dhe më vonë u bë pjesë e Italisë së bashkuar.
Megjithatë, banorët e Seborgës argumentojnë se transferimi i sovranitetit nuk u formalizua kurrë, duke pretenduar kështu për vazhdimësinë e statusit të principatës.
Në vitin 1963, Giorgio Carbone, një banor lokal, u shpall “Princi i Seborgës” nga komuniteti, duke ringjallur pretendimet për pavarësi. Pas vdekjes së tij në vitin 2009, tradita vazhdoi me zgjedhjen e një princi të ri. Seborga ka simbolet e saj kombëtare, përfshirë një flamur dhe një himn, dhe lëshon “pasaporta” simbolike për banorët dhe vizitorët.
Megjithëse Italia nuk e njeh zyrtarisht Seborgën si një shtet të pavarur, kjo iniciativë ka tërhequr vëmendjen e turistëve dhe mediave, duke e bërë fshatin një destinacion të veçantë për ata që kërkojnë të përjetojnë një “principatë” brenda Italisë.
