Sulmi i fundit i Izraelit ndaj Iranit nuk ishte një veprim i papritur për agjencitë amerikane të inteligjencës, të cilat prej muajsh kishin paralajmëruar se një goditje ndaj objekteve kyçe të programit bërthamor iranian mund të ndodhte brenda këtij viti.
Në qendër të vendimit qëndron këmbëngulja e kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu për të zgjedhur një rrugë ushtarake si mënyrë për të ndalur përparimin e programit bërthamor të Iranit.
Izraeli e ka konsideruar për vite me radhë këtë program si një kërcënim ekzistencial, veçanërisht pasi Teherani nuk e njeh të drejtën e Izraelit për të ekzistuar dhe ka mbështetur grupe të armatosura si Hezbollah, Hamas dhe Houthi, të cilat kanë qenë në konflikt të drejtpërdrejtë me shtetin hebre.
Sipas raporteve të fundit të inteligjencës amerikane, Izraeli po përpiqet të përfitojë nga dëmet që shkaktoi në tetor, kur goditi objektet iraniane të prodhimit të raketave dhe sistemet mbrojtëse ajrore.
Qëllimi i përgjithshëm mbetet i njëjtë: të goditet regjimi iranian jo vetëm ushtarakisht, por edhe politikisht, në një përpjekje më të gjerë për ndryshim regjimi.
Momenti i zgjedhur nuk është rastësor. Agjencia Ndërkombëtare për Energjinë Atomike (IAEA) miratoi të enjten një rezolutë që deklaron se Irani ka shkelur detyrimet e tij në kuadër të Traktatit për Mospërhapjen e Armëve Bërthamore.
Megjithëse Teherani këmbëngul se programi i tij është për qëllime paqësore, fakti që posedon uranium të pasuruar në nivele të larta ka ngritur shqetësime të mëdha ndërkombëtare.
Në këtë sfond të tensionuar ndërkombëtar, Netanyahu përballet edhe me kriza të brendshme. Kundërshtimet ndaj një projektligji për rekrutimin ushtarak kanë shkaktuar ngërç politik, dhe parlamenti izraelit (Knesset) ishte afër shpërbërjes, çka mund të çonte në zgjedhje të parakohshme – zgjedhje që, sipas sondazheve, Netanyahu do t’i humbiste.
Megjithatë, një votë për shpërbërjen u refuzua të mërkurën, duke i dhënë më shumë kohë për të zgjidhur krizën.
Në këtë kombinim të presionit të jashtëm dhe atij të brendshëm, sulmi ndaj Iranit duket si një lëvizje me shumë objektiva: të dobësojë programin bërthamor të Teheranit, të forcojë pozitat strategjike të Izraelit në rajon dhe të rikthejë vëmendjen nga trazirat politike të brendshme.
