SHBA- Një nga fenomenet më enigmatike në hapsirë janë vrimat e zeza kolosale të vendosura në zemër të pothuajse çdo galaktike në univers.
Gjithashtu vrimat e zeza formohen kur një yll masiv arrin në fund të ciklit të tij jetësor dhe shpërthen duke u shndërruar në supernova.
Ndërsa ylli që po vdes e varfëron lëndën djegëse bazë dhe shembet nën peshën e tij gravitacionale, më pas ushqehet me lëndën qiellore nga hapësira.
Jeremy Schnittman i Qendrës së Fluturimit Hapësinor të NASA-s, Goddard, tha në një deklaratë “Njerëzit shpesh pyesin për këtë dhe simulimi i këtyre proceseve të vështira për tu imagjinuar më ndihmon të lidh matematikën e relativitetit me pasojat aktuale në Universin real.
Kështu që unë simulova dy skenarë të ndryshëm, një ku një aparat fotografik një mbështetje për një astronaut të guximshëm thjesht humbet horizontin e ngjarjeve dhe llastiqet prapa, dhe një ku kalon kufirin, duke vulosur fatin e tij”.
Gjithashtu vrimat e zeza kanë një tërheqje gravitacionale aq të fuqishme sa që as drita nuk mund të shpëtojë. Dhe aty ku nuk ka dritë, nuk mund të shihet se çfarë ka brenda.
“Vrimat e zeza me masë yjore, të cilat përmbajnë deri në rreth 30 masa diellore, posedojnë horizonte shumë më të vogla të ngjarjeve dhe forca më të forta baticore, të cilat mund të copëtojnë objektet që afrohen përpara se të arrijnë në horizont,” shtoi ai.
