SPANJË- Autoritetet spanjolle dhe ato shqiptare do finalizojnë transferimin e zemrës së Saimir Sulës. Spanja i ka dërguar Shqipërisë një letër ku i kërkon mënyrën sesi do të bëhet transferimi. Gazetari Pablo Linde shkruan për ‘El Pais’ se kjo procedurë po bëhet pas 3 vitesh thirrje nga familja e viktimës.
Dyshimi i autoriteteve gjyqësore shqiptare është se Saimiri ka qenë viktimë e trafikut të organeve dhe se zemra e tij tani rreh në trupin e dikujt tjetër.
SHKRIMI I PLOTË I GAZETARIT:
Spanja kishte filluar të dilte nga pjesa më e rëndë e pandemisë Covid-19, në maj 2020, kur Saimir Sula, shtetas shqiptar 31 vjeç, vuri re se kishte temperaturë. Ai shkoi në spitalin del Mar në Barcelonë për një test PCR dhe nuk doli i gjallë. Kur trupi i tij u riatdhesua për një autopsi, ekspertët e mjekësisë ligjore në vendin e tij bënë një zbulim befasues: trupit të Saimirit i mungonte zemra. Pas tre vitesh padi dhe letra mes autoriteteve spanjolle dhe shqiptare, tashmë të dy po finalizojnë transferimin e organit.
Por si lindi kjo situatë? Pse u nxorr organi dhe si mund të jetë dikush 100% i sigurt se është zemra e tij ajo që do të kthehet në Shqipëri? Të gjitha këto janë pyetje që Prokuroria e Tiranës kërkon të zgjidhë duke kryer autopsinë dhe kryerjen e analizave të ADN-së, nisur nga dyshimi se Sula mund të ketë qenë viktimë e trafikut të organeve, hipotezë që është hedhur poshtë nga sistemi gjyqësor spanjoll.
Majlinda Sula, motra e Saimirit, dyshoi që në fillim se diçka e çuditshme kishte ndodhur. Raportet mjekësore të Saimirit thanë se ai ishte shumë i shqetësuar dhe se vdiq pasi rojet e sigurisë së spitalit u detyruan ta frenonin. Autopsia, e kryer nga Instituti Katalanas i Medicina Legal i Ciències Forenses, arrin në përfundimin se vdekja e tij “ishte pasojë e arrestit kardiak për shkak të ateromatozës koronare subkritike” dhe pranon se “prania e bronkiolitit, etheve, agjitacionit dhe kufizimit ishin faktorë në rezultati, duke shkaktuar rritje të kërkesës kardiake.
“Para kësaj më thirri dhe më tha se po trajtohej keq, ndaj nuk pranova të firmosja një letër që më dhanë që të digjej pa u zgjatur. Kërkova që trupi të riatdhesohej në Shqipëri që të bënin autopsinë atje”, shpjegon Majlinda me telefon nga Barcelona, ku jeton që në adoleshencë.
Në të njëjtën kohë, ajo kontaktoi avokatin Carlos Sardinero, i cili punon për një OJQ të specializuar për të drejtat e pacientëve dhe keqpërdorimet, për të trajtuar çështjen. Sardinero shpjegon se – pavarësisht se çështja u mbyll dy herë sepse gjyqtarët vendosën se ishin kryer testet e nevojshme për të vërtetuar se Sula vdiq për shkaqe natyrore – ka shumë pjesë të enigmës që nuk përshtaten.
Një zëdhënëse e Spitalit del Mar tha për EL PAÍS se institucioni “bashkëpunoi në mënyrë aktive që në fillim” dhe se gjyqtari “përjashtoi çdo përgjegjësi nga ana e qendrës”. Rezultati i autopsisë, i cili nuk u krye në Spitalin del Mar, “përjashtoi që vdekja të kishte ndonjë lidhje me veprimet e spitalit, duke arritur në përfundimin se i atribuohej patologjive të mëparshme të vuajtura nga pacienti,” tha zëdhënësja.
Teorikisht, zemra e Saimirit është në Institutin Kombëtar të Toksikologjisë(INT). Por data për fillimin e analizave është data 22 prill, 17 ditë para vdekjes së shqiptarit, i cili prej 10 vitesh jetonte në Spanjë. “Ata na thanë se ishte një gabim, por nuk kanë dhënë më shumë sqarime se kaq. Në mënyrë të pashpjegueshme, Gjykata e Provincës së Barcelonës refuzoi testin e ADN-së të zemrës së pacientit, siç kërkuan familja dhe qeveria shqiptare. Ai u depozitua me një sërë kontradiktash të paprecedentë: u konstatua se nuk kishte prova të mjaftueshme për të konsideruar se vdekja e pacientit ishte pasojë e një vdekjeje të dhunshme për shkak të masave të kufizimit të marra nga personeli i sigurisë së spitalit; megjithatë, ata vazhduan të thonë të kundërtën, duke deklaruar se shkaku i ndërmjetëm i vdekjes së tij ishte agjitacioni dhe kufizimi që iu nënshtrua”, thotë Sardinero.
Avokati konsideron se sistemi spanjoll i drejtësisë po “i shton errësirën” çështjes duke mos kryer diçka “aq të shpejtë dhe të thjeshtë” sa një test i ADN-së . “Mund të verifikohej shpejt se është zemra e tij. Ata na thonë se nuk ka arsye për të bërë më shumë analiza, por në asnjë moment nuk u deklarua se organi do të nxirrej dhe kur u bë, zinxhiri i kujdestarisë u prish”, shton Sardinero.
Nisur nga këto përfundime, dyshimi i autoriteteve gjyqësore shqiptare është se Saimiri ka qenë viktimë e trafikut të organeve dhe se zemra e tij tani rrah në trupin e dikujt tjetër. “Nuk e di nëse është kjo, apo nëse rojet thjesht e rrahën dhe e vranë. Prandaj duam që të bëjnë autopsinë dhe analizën e ADN-së për të zbuluar të vërtetën”, thotë Majlinda.
Një kërkim trevjeçar për të vërtetën
Majlinda ka tre vite duke u përpjekur të zbulojë se çfarë ka ndodhur me vëllain e saj. Së pari, për të përcaktuar shkakun e vdekjes së tij dhe më vonë, kur u zbulua se trupi i tij nuk kishte zemër, për të zbuluar se çfarë kishte ndodhur me të.
Ajo u ka shkruar autoriteteve spanjolle dhe shqiptare dhe ka protestuar në të dy vendet, dhe në Bruksel. Rasti i Saimirit është i njohur në Shqipëri dhe madje është bërë një dokumentar për të. Megjithatë, ajo thotë se nuk ka qenë e lehtë të dëgjohet.
Ajo ia doli të bënte Prokurorinë dhe autoritetet shqiptare të kërkonin zemrën përmes kanaleve të ndryshme, gjë që u injorua në disa raste nga gjykatat spanjolle. Në mars të këtij viti, përpjekjet diplomatike dhanë frytet e tyre. Pas procedimit të një komisioni urdhërues të promovuar nga Shqipëria, Ministria e Jashtme spanjolle i kërkoi gjykatës përkatëse në Barcelonë të niste riatdhesimin e organit.
Përgjigja e gjykatës erdhi këtë muaj, kur i kërkoi INT të jepte detaje për mënyrën e ruajtjes dhe mjetet teknike për transferimin e zemrës në Shqipëri “sa më shpejt të jetë e mundur”. Pasi të finalizohen këto detaje, organi do të transferohet dhe misteri nëse i përket Saimirit do të zgjidhet përfundimisht. Në të njëjtën kohë, Sardinero është ende duke luftuar në gjykata dhe ka paraqitur një mocion për anulimin e çështjes që të rihapet për të arritur në fund të asaj që ai e kupton si “shkelje e të drejtave themelore”.
