AUSTRI- Një media autriake ka bërë një artikull për Kosovën. Salzburger Nachrichten në shkrimin e saj ka përmendur vizitën që presidenti amerikan Bill Klinton si dhe kryeministri britanik Tony Blair ka bërë në Kosovë. Po ashtu flitet edhe për pavarësinë e Kosovës në vitin 2008, si dhe për ndihmën e madhe që SHBA dha në atë kohë si dhe në 1999-ën. Gjithashtu shkruhet dhe për turizmin në Kosovë si dhe vendet që mund të vizitosh në këtë vend.
Artikulli i Plotë:
Kosova. Shteti i ri ballkanik është ende një pikë boshe në hartën turistike. Bill Klinton qëndroi aty dhe vështroi edhe një herë kah arkada e blerjeve ku kishte shumë sallone të thonjve dhe dyqane me këpucë shumë vezulluese dhe taka shumë të larta. Butiku Hillary 2 sapo po mbyllej, dyqanxhinjtë e fundit po shkonin drejt SUV-ve të tyre të errët të parkuar në trotuar përballë horizontit të kullës jo më pak imponuese Raiffeisen pas tyre. I vinte era qebapësh dhe benzine. Dhe një pëllumb u ul mbi Bill, si shpesh. Ish-presidenti amerikan mori një statujë më të madhe se jeta dhe një murale në Bulevardi Bill Klinton, një nga rrugët më prestigjioze në kryeqytetin e Prishtinës. Xhorxh Bush, nga ana tjetër: jo bust, por të paktën një bulevard – SHBA konsiderohet si përgjegjëse kryesore për pavarësinë e suksesshme të shtetit të vogël ballkanik, vendndodhja e të cilit midis Serbisë, Malit të Zi, Maqedonisë së Veriut dhe Shqipërisë nuk e lejonte një histori paqësore. Kos do të thotë zogu i zi, rajoni është emërtuar sipas fushës së zogut, serbisht “Kosovo Polje” dhe në shqip “Fushë Kosovë”, afër Prishtinës – një udhëkryq politik dhe fetar në aksin e vjetër të trafikut midis Ibrit dhe Vardarit, ku nuk luftonin vetëm kryqtarëtm betejat legjendare kundër osmanëve. Fituesit më pas ishin rrallë të qartë.
90 për qind e popullsisë janë myslimanë, gjysma e dy milionë banorëve janë më të rinj se 30 vjeç. Së paku në Prishtinë ka një bashkëjetesë jashtëzakonisht paqësore fetare, këtu jetojnë edhe 1500 katolikë. Dritaret e xhamit me njolla në katedralen katolike romake Nënë Tereza, për shembull, të cilat u përuruan vetëm në vitin 2017 dhe u financuan nga donacione të huaja, tregojnë Papa Benediktin me këpucët e tij legjendare të kuqe të zjarrta, të cilat këtu do të bëheshin pak pluhur, aq shumë po bëhet aktualisht. ndërtuar. Në pedonalen ngjitur me të, që të çon në Xhaminë e Jashar Pashës në rrugët e ngushta të qytetit të vjetër, para një butiku qëndron shtatorja e Zahir Pajazitit, bashkëthemeluesit të rënë të UÇK-së dhe heroit popullor. Kjo është e hapur deri vonë në mbrëmje, Muzeu Kombëtar nuk është, dhe nuk ka asnjë klient larg e larg. Shëtitja është porosia e ditës, me të gjitha llojet e argëtimit: kushdo që dëshiron mund të qëllojë mbi arinjtë e mbushur në poligonet e qitjes – për fat ekzemplarë të gjallë, të ekspozuar më parë në kafaze para restoranteve, tani janë në ariun “Katër putrat”, vend i shenjtë në liqenin Badovac në lindje të qytetit të atraksioneve turistike të vendit. Shitësit ambulantë ofrojnë medalje të luftëtarit të lirisë së UÇK-së dhe shumë lodra për fëmijë – kukulla Barbie, armë automatike plastike. Meqë ra fjala, kushdo që viziton manastirin ortodoks të Graçanicës në periferi, një vend i trashëgimisë botërore të UNESCO-s si shumë ndërtesa të tjera të shekujve të kaluar, nuk lejohet t’i marrë me vete.
Trupat e OKB-së janë ende atje. Ata kontrollojnë zonat e kontestuara në kufirin kosovaro-serb në veri dhe disa jetojnë në manastiret që duhet t’i ruajnë: në Visoki Deçan në kufirin malazez-shqiptar, për shembull, në kohën e vendit të xhirimeve të Karl May, filmi “Der Schut”, ku trupat e KFOR-it drejtojnë edhe dyqanin e manastirit. “Po të mos ishim atje, manastiri do të ishte grabitur shumë kohë më parë”, thotë një nga helmetat blu, të cilët aktualisht janë nga Maqedonia e Veriut dhe Austria. Pas meje, dritat në kripte fiken, asnjë vizitor tjetër larg e larg. Dhe birra e manastirit nga makineria ftohëse u kushton ushtarëve dy euro shishe, nuk e trajtoni veten me asgjë tjetër në mision. Kosova, dikur pjesë e Jugosllavisë dhe që nga viti 2003 pjesë e Republikës së Serbisë, u shpall e pavarur në vitin 2008, gjë që Serbisë ende nuk e pëlqen sot: monumenti “Neëborn” përballë Pallatit të Rinisë, Kulturës dhe Sportit në Prishtinë. letrat e të cilit, dekorohen çdo vit, u nderua me një luan të artë në Festivalin Ndërkombëtar të Reklamimit në Cannes Lions në 2008 dhe u bë në faqen e parë të “Neë York Times”. Ndërkohë, 115 nga 193 shtetet anëtare të Kombeve të Bashkuara e njohin Republikën e Kosovës si shtet të pavarur, popullsia e së cilës përbëhet nga rreth nëntë të dhjetat shqiptarë etnikë dhe vetëm shtatë për qind serbë etnikë.
Vetëm 90,000 turistë vijnë çdo vit. Por ka shumë për të parë dhe bërë: vendi ka një trashëgimi të pasur osmane, manastire të shumta ortodokse serbe, shumë prej të cilave janë vende të Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s, gjetje të lashta, qytete të gjalla dhe rajone malore përrallore, si malet e Sharrit në jug dhe Alpet Shqiptare në perëndim. Sido që të jetë, sa më në jug, aq më shumë shqiptar: Prizreni, për shembull, i vendosur në autostradën drejt Tiranës, është qyteti i dytë më i madh në vend me 85,000 banorë – një vend komod në Ballkan, ku rrugët e ngushta përballë Xhamia e Sinan Pashës në rrëzë të kalasë mund të shëtiset shkëlqyeshëm. Hamami pas urës së gurtë, një motiv klasik fotografik në reklamat turistike, është rinovuar, karrocat e gomarëve kujdesen për grumbullimin e plehrave në rrugët e malit dhe pleqtë pinë shisha. Djemtë, nga ana tjetër, janë përgjegjës për menaxhimin e hapësirës së parkimit – pothuajse çdo oborr i shtëpisë bëhet parking me pagesë, tarifa standarde 1 euro në orë ose një pjesë e tij. Jo pak para kur një picë e madhe shitet për 2.50 euro. Në këmbim, 80 kilometrat e autostradës për në Prishtinë janë bërë të lira.
Një vend i mrekullueshëm. Dhe sa më larg në perëndim, aq më lehtë është të ecësh: Kanioni i Rugovës afër Pejës është pothuajse 25 kilometra i gjatë, me rrugë ngjitjeje dhe shtigje ecjeje në distanca të gjata si “Majat e Ballkanit”, dhe është një nga grykat më të thella në Evropë. Rruga përmes kanionit drejt Malit të Zi mbi Qafën e Çakorit është e mbyllur për makina, por sërish e lirë për alpinistët dhe çiklistët. Ka ujëvara, ura të varura dhe fusha me litarë të lartë, dhe ata që duan të bëjnë ski do të gjejnë një ashensor në Boge, një fshat rreth 1400 metra, duke përfshirë eko-hotelin Magra Austria. Në daljen tjetër të grykës, rreth tre kilometra në perëndim të qendrës së Pejës, ndodhet Manastiri Patriarkal i Pejës. Aty, policia e Kosovës kontrollon me kujdes kartat e identitetit dhe fut shumë të dhëna në libra të trashë para se vizitorët të lejohen të hedhin një sy në afresket e mëdha prapa mureve të manastirit, gjithashtu një vend i trashëgimisë botërore të UNESCO-s. Nxitimi është gjithsesi i papërshtatshëm, siç është kudo në vend. Vetëm në qytet nuk u pëlqen parkimi për shumë kohë në Bulevardi Toni Bleri buzë pazarit të vjetër. Sepse ndonjëherë aty ka një treg javor, me thasë të mëdhenj me speca jeshilë, të verdhë dhe të kuq. Nuk dihet nëse Toni Blair, ish-kryeministri britanik, bleu këpucë me shkëlqim në dyqanin e këpucëve pas saj.
