Një murgeshë shqiptare që frymëzoi Papa Françeskun me besimin e saj të guximshëm nën persekutimin komunist, ka vdekur në moshën 92-vjeçare.
Motra Marije Kaleta rrezikoi jetën e saj për të sjellë Kungimin e Shenjtë për të sëmurët dhe ata që vdisnin nën regjimin e diktatorit Enver Hoxha, qeveria komuniste e të cilit shkatërroi kishat dhe martirizoi katolikët në përpjekjet e saj për të krijuar një shtet ateist.
Shqipëria është një vend me 2.8 milionë banorë në Gadishullin Ballkanik të Evropës Juglindore, i kufizuar nga Mali i Zi, Kosova, Maqedonia e Veriut dhe Greqia. Ishte nën sundimin komunist nga vitet 1940 deri në 1992.
Në një takim me Papa Françeskun në Shqipëri në vitin 2014, motra Stigmatine tregoi historinë se si pagëzoi foshnjat në fshehtësi gjatë kësaj kohe persekutimi.
Papa Françesku u prek aq shumë nga historia e Kaletës, sa e përmendi atë në një predikim katër vjet më vonë si “një shembull i bukur i Kishës si nënë”.
“Unë pagëzova jo vetëm fëmijët e fshatrave, por edhe të gjithë ata që u shfaqën në derën time”, i tha Kaleta Papës në Katedralen e Tiranës.
Ajo kujton se një herë kur ishte duke u kthyer për në shtëpi, dëgjoi një zë nga pas.
“Ishte një grua me një vajzë në krahë që erdhi me vrap drejt meje dhe më kërkoi ta pagëzoja,” tha ajo.
Kaleta tha se ndjente njëfarë frike sepse e dinte që kjo grua ishte komuniste.
“I thashë se nuk kisha me çfarë ta pagëzoja sepse ishim rrugës, por ajo shprehu aq shumë dëshirë sa më tha se kishte një kanal me ujë afër”, tha ajo.
“I thashë se nuk kisha asgjë për të mbledhur ujin, por ajo këmbënguli që ta pagëzoja atë fëmijë dhe duke parë besimin e saj, hoqa këpucën time prej plastike dhe e mbusha me ujë nga kanal dhe e pagëzoi atë.”
I lindur në Nënshat, në veri të Shqipërisë, më 10 nëntor 1929, Kaleta ndjeu një thirrje për jetën fetare që në moshë të re. Falë ndihmës së xhaxhait të saj që ishte prift, ajo e gjeti thirrjen e saj në Motrat Stigmatine.
Ajo hyri në manastir në vitet 1940, duke mos ditur në atë kohë se do t’i duhej të priste gati 50 vjet përpara se të ishte në gjendje të bënte betimet e saj të fundit.
Regjimi komunist e detyroi atë të largohej dhe të kthehej në shtëpi te prindërit e saj shtatë vjet pasi kishte hyrë në manastir.
Pas vdekjes së prindërve të saj, ajo jetoi e vetme dhe mësoi «ta mbante të gjallë besimin në zemrat e besimtarëve, edhe pse fshehurazi».
“Falë pëlqimit të priftërinjve, e mbajta Sakramentin e Bekuar në një kabinet në shtëpinë time dhe ua solla të sëmurëve dhe që po vdisnin,” tha ajo.
Me përfundimin e sundimit komunist në Shqipëri, Kaleta mundi të bënte zotimet e saj të fundit në 1991.
“Kur e mendoj, pyes veten se si arritëm të duronim vuajtje të tilla të tmerrshme, por e di që Zoti na dha forcë, durim dhe shpresë,” tha ajo.
“Zoti u dha forcë atyre që thirri, në fakt ai më ka shpaguar nga të gjitha vuajtjet e mia këtu në tokë”, shtoi ajo, duke thënë se “pati fatin të bëhej një fetare”.
Kaleta vdiq më 2 janar në manastirin e saj në Shkodër, në veri të Shqipërisë.
