Nashiferi është nëna që është sjellë në “Shihemi në Gjyq” nga vajza e saj, Dorina. Ajo shfaqet e ngashëryer në insertin prezantues të rubrikës së “E Diela Shqiptare” në Tv Klan dhe mes dhimbjes, thotë se është një hallexhie.
Përveç vajzës, Dorinës e cila është e sëmurë me kancer në shtyllën kurrizore, bashkëshorti i Nashiferit është i paralizuar prej 25 vjetësh.
Nashifer: Nëna nuk është për televizione! Nëna jam me 100 halle! Nëna jetoj me një burrë të paralizuar që i shërbej prej 25 vjetësh. Nëna nuk është për të zgjidhur halle. Unë jam një hallexhie që të më ndihmojnë t’i zgjidh hallet.
Ardit Gjebrea: Paske edhe babain me probleme?
Dorina: Po, babai im ka 30 vjet i paralizuar.
Ardit Gjebrea: Me sa po shoh, hallet i paskan rënë…
Dorina: Unë zoti Ardit, kam qenë jetime me prindër gjallë!
Nashiferi hyn në studio e përlotur dhe e revoltuar ndaj faktit që Dorina e ka sjellë në seancën e ndërmjetësimit.
Nashifer: Ti ke sjellë nënën tënde këtu? Më solle në gjyq para të gjithë shqiptarëve? Të më shohë e gjithë bota, të më gjykojë mua? Si ka mundësi Dorina?
Dorina është ndierë përgjatë gjithë jetës së saj e neglizhuar nga prindërit. Në fillim të rubrikës së “Shihemi në Gjyq” ajo tregoi se është në gjendje jo të mirë shëndetësore pasi vuan nga një lloj i rrallë kanceri në shtyllën kurrizore. Veç kësaj, shqetësimi i Dorinës është se ka mbetur mes 4 rrugëve dhe për këtë, ka thirrur nënën, Nashiferin në rubrikën e “E Diela Shqiptare” në Tv Klan.
Nga ana tjetër, Nashiferi veç vajzës, ka edhe burrin të paralizuar prej 25 vjetësh. Gjatë martesës, i është dashur të kujdeset edhe për familjen e bashkëshortit, për vjehrrën që ishte shtatzënë njëkohësisht me të dhe për kunatën që erdhi në jetë. Nashiferi i di mirë vuajtjet e vajzës së saj, por thotë se nuk ka patur mundësi të bëjë më shumë.
Dorina: Unë nuk kam çfarë të them për këtë familje. Jo se… gjëja kryesore dhe ajo që mua më shqetëson më shumë është që unë kam ngelur mes 4 rrugëve.
Ardit Gjebrea: Pse?
Dorina: Po sepse unë e dija që shtëpinë ku ne banonim ishte e jona, ishte e babait tim por në fakt më del xhaja, më del hallat e kërkojnë pjesë në shtëpi. Unë nuk kam mbështetje. Ta thashë, unë jam një njeri që kam lindur dhe jam rritur jetime me prindër gjallë!
Eni Çobani: Arsyeja pse e thua këtë se është shumë e rëndë kjo?
Dorina: Kam qëndruar 4 vjet me tuba në bark dhe e gjitha sepse mamaja ime kishte hall të kujdesej për vjehrrin, vjehrrën dhe për babin. Rriti edhe kunatën e vogël se qe shtatzënë vjehrra me nusen përnjëherë. E rriti, e edukoi, e rriti bashkë me ne. Për mua nuk u kujtua në një moment. S’u kujtuan as njëri, as tjetri, thoshin hë se s’ka problem.
Nashifer: Nuk është e vërtetë!
Dorina: Ti e di shumë mirë, ty mjekët të thanë…
Nashifer: Dëgjo nënën tënde!
Dorina: Ma, ty mjekët të thanë që Dorina është një mrekulli që është gjallë!
Nashifer: Po, është e vërtetë!
Dorina: 10 operacione, 10 thika në trup!
Nashifer: Është e vërtetë dhe unë bëra sa kisha mundësi bija e nënës!
Dorina: Po si s’kishe mundësi?
Nashifer: Po kë mbajta unë? Mbajta gjyshin tënd, gjyshen tënde, hallën tënde, gjakun tënd!
Dorina: Ç’më intereson mua? Unë sot jam mes 4 rrugëve për fajin tënd!
Nashiferi përpiqet t’i shpjegojë Dorinës se ka jetuar në një familje prej 8 vetësh dhe i duhej të mendonte për gjithçka, edhe për t’ia dalë mes varfërisë. Dorina e pranon këtë dhe shton se ajo mban mend se si visheshin me rroba të dorës së dytë, si i lejohej të merrte vetëm 50 lekë me vete në shkollë apo që gjatë viteve të universitetit e kalonte ditën me një shishe ujë që merrte në shtëpi. Për të gjitha këto, ajo vazhdon t’i thojë nënës se duhet të kishte ngritur zërin.
