Ardiani: Ka vdek ai.
Sokoli: E di unë që ka vdek. Ai vdiq vetë, e pe, ndëgjo këtu, e kena vra me sende të forta. Shife ktu i minutë. Ai futi dorën i gjujti xhamit.
Ardiani: Ai a?
Sokoli: Po a xhami thyer e vlla, harrova t’i them ik e bani ekspertim e xhamit dhe u ça damari aty nxori gjakun ai uuuu. Pastaj pa mendje rrëshkiti e ra me kokë, kur dolëm jashtë që mora bluzën tate.
Ardiani: Ee bravo.
Sokoli: Ne do i bëjmë nja dy muaj burg s’kemi ça bëjmë.
Ardiani: Mos e rruj t*apin.
Sokoli: Normal. Ej kjo është gjendja, hë e dëgjove gjendjen?
Ardiani: Ça asht ba?
Sokol: Mos prek gojë.
Ardiani: Ça i bana unë atij asgjë.
Sokoli: Asigja e, nejse asnjanit vet në botë, urtë lali gjithmone ky a muhabeti. I ra xhamit.
Ardiani: I ra xhamit nuk e diskutojmë, ne e vlla.
Ardiani: Po mir ka vdek që dje me një fjalë ee.
Sokoli: Po, po.
Ardiani: Kur hyhet për te lokali aty, ka kamera?
Sokoli: Kalon mbrapa, nuk e di.
Sokoli: Po kamerier kishte aty?
Ardiani: Ë ?
Sokoli: Asnjë, s’kishte njëri tjetër as kamerier, asnjë gja s’kishte.
Ardiani: Ai çuni nuk e di nga iku ai.
Sokoli: Kush?
Ardiani: Ai Toni, se nga iku andej ai. S’e pash më, a doli që iku përjashta, a nejti aty, erdhi me levat.
Sokoli: Joo o burrë s’e kam përdorur ma atë të parën. E pa ai që gjujti xhamin ai.
Sokoli: Duhet mushur menja dhe E…., të vërtetën xhamit i ra mbrapa, që të vijë atje në gjyq të thotë ore këtë e kam kushëri.
Ardiani: Po ore….
Sokoli: E kupton, po ti pse si the, po unë e kam kushëri atë or ti, si the ti. Unë e kam kushëri or bab thuaj ky tjetri e ka shok të ngushtë, më kupton që ta bëjmë në gjyq.
Ardiani: Këtij E…. se di plako, s’ia kam besën fare.
Sokoli: O robt po s’erdhi, ne do ja çojmë haberin.
Sokoli: Dhe i thashë ati Besës dy herë ik e me gjithë atë, na prishi.
Ardiani: Thashë se e more ti e babë…
Sokoli: Po ai me tha o vlla…
Ardiani: Ai të tha mere….
Sokoli: E po ti themi ne qysh e rrafëm ne atë, ai ishte me pistolete me vete t’i themi, ja ku shtiu këtu, do i thotë dhe Çimi Merre Çimin dëshmitar ishte me pistoletë me thikë me vete, ja ku ke brimën që ka shti këtu. Qysh e rrafëm ne ktë njeri eeeee. Ne me gurë ai me pistoletë.
Ardiani: Po do thotë ai ku e ka o bab.
Sokoli: Ku dim gja ne ku e ka, aty ku e morën kur doli me vete e ka pas, ose kontrolloni aty, më kupton. Apo s’do e bëjmë fare ktë muhabetin, se thotë e keni marë thot dhe..
Sokoli: Thuaj unë Sokolin nuk e njof, ashtu thuaj.
Ardiani: Po mos ashtu telefonin ata.
Biseda e përgjuar midis Sokol Sanxhaktari dhe Anesti Greku, zhvilluar më datë 30 korrik 2021 në orën 08:40 e mëngjesit
Anesti: Po ju ishit afër me njëri-tjetrin
Sokoli: Po ai, jo ai shife ca pati ai. Ai theu dorën, i ra debulesë dhe debulesa i ra koka ke ca ishte ajon, ke kjo. I ra aty ra në toke me të parë unë i hoqa bluzën atij shokut, se o lakuriq akoma sot ai. Ja lidha mas dorës, atij çunit erdha direkt e te ty, të thash ambulancën ose naj gja, thash unë ci të marrim policinë.
Anesti: Ambulancën po. Njoftovi ky përpara, ai kalimtari që vete ke hoxha, pastaj unë i mora me radhë.
Sokoli: S’ka problem, unë doja vetëm që ti të thuash kto llafe që të kam thënë.
Biseda e përgjuar midis Adriano Hajdari dhe Anesti Greku, zhvilluar me datë 30 qershor 2020 në orën 09:45 e mëngjesit
Anesti: Ouu ime kush i hoqi pantallonat ti apo ai, se unë si mbaj mend mirë me një fjalë.
Adriani: Ë…
Anesti: pantallonat them, bluzën e ca ku di unë.
Adriani: Bluzën e hoqa unë o burr, ca pantallona thua ti, bluzën që lidhi atë o burrë, e pash të shtrirë me gjak në tokë.
Anesti: Një bluze e bardhë ishte aty
Adriani: E e lidha për bluze o burrë.
Anesti: Se di as vetë si të mbajmë qëndrimin me një fjalë, se nuk është problem aty, se ta kisha parë skenën komplet do thosha gjysmë llafi, po unë s’pash gjë fare. Megjithatë jam i detyruar të përgjigjem me aq sa kam dijeni.
Adriani: Ça të them o lali, nuk e di ça të them fare. Jam trokë fare e kupton ti, hoqa bluzën. Për ta lidh biles aty jam ballafaqu o burrë.
