Eriketa Qallija është shembulli tipik i të rinjve dhe të rejave shqiptare që po shkëlqejnë sot kudo në botë. Në pamundësi për ta ndërtuar të ardhmen këtu në Shqipëri, sipas ëndrrave të saj, si qindra e mijëra të rinj të tjerë, ajo ndërmori hapin e guximshëm. Të lërë familjen, vendlindjen, Shqipërinë. Ka qenë i dhimbshëm ky vendim, por që për një vajzë me plot dëshira për jetën, duhej ndërmarrë.
Eriketa Qallija është 20 vjeçe. Ajo ka lindur në Fier. Aktualisht është një studente ekselente në Universitetin e Shangait në Kinë. Ajo studion për inxhinieri dhe shkenca kompiuterike.
Në kuadër të përzgjedhjes së Kryesenatorit të ri të Universitetit, 20-vjeçarja shqiptare ka fituar kandidaturën për këtë post.
Asaj i është kërkuar një fjalim për rrugëtimin e saj deri aty me qëllim motivimin e studentëve në objektivat dhe risqet që kishte sjellë viti 2020 duke rikujtuar edhe njëherë përse duhet të jemi të motivuar.
Fjalimi i Eriketës:
Unë e dua vendin tim. E dua Shqipërinë time. Por në atë kohë Shqipëria ishte si shumë vende të tjera në botë, ku disa njerëz kanë shumë mundësi, dhe shumë të tjerë pothuajse asgjë.
Në një vend ku, nëse lind me mundësi të pabarabarta do e mbyllësh atë cikël jetësor po ashtu.
Kështu unë vendosa të largohem. Isha 18 vjeçe. Ishte hera e parë që shkoja përtej kufijve të Shqipërisë, larg familjes time, larg vendit tim. Ishte shumë e vështirë.
E di që gjithashtu shumë prej jush këtu janë larguar për të njëjtën arsye. Por në momentin që ti largohesh ke dy herë më shumë përgjegjësi. Sepse ju e dini. Në momentin që vendosëm të largohemi, nëse duam të kthehemi pas, duhet të kthehemi një model më i mirë i asaj që ishim. Me fjalë të tjera, modeli më i mirë i mundshëm.
Të lësh vendin tënd nuk është pak. Ne duhet të kemi dy herë më shumë fuqi të bëjmë të mundur që gjeneratë pas gjenerate modelet do të jenë më të mira. Sepse ne ishim shembulli i parë. Ne vendosëm të ikim. Nëse nuk është kështu më thoni pse duhet të largoheshim. Çfarë do ta motivojë të ardhmen?
